انواع سبک های نقاشی

انواع سبک های نقاشی عبارتند از سبک رئالیسم، دادائیسم، سورئالیسم، کوبیسم و … که هر کدام دنیای مجزایی از هنر نقاشی هستند. نقاشی همانند سایر شاخه های هنری، عبارت است از محتوا و شیوه ی ارائه یا به تصویر کشیدن آن. هر دوی این موارد در گذر زمان، به تناسب ترقی فکر و مهارت های بشر، پیشرفت نموده و دگرگون می شوند. شرایط فرهنگی، دستاوردهای بومی، تجربیات جمعی و مهم تر از همه، خلاقیت و مهارت فردی، سبب شکل گیری و رواج سبک های هنری گوناگونی خواهند شد که هر یک در بر دارنده ی  دستاوردها و ظرفیت های منحصر به خود می باشند. آشنایی با انواع سبک نقاشی از موضوعات جذابی است که علاوه بر هنرمندان، مورد توجه بسیاری از علاقمندان به هنر نیز قرار گرفته و حتی بسیاری از افراد، کسب اطلاعات در این خصوص را برای تحلیل مسائل مرتبط یا نزدیک به این عرصه، ضروری می دانند.

به همین دلیل است که امروزه در دوره های آموزش نقاشی و دوره گرافیک، به معرفی انواع سبک های نقاشی پرداخته می شود.

سبک نقاشی رئالیسم

رئالیسم در لغت به معنای واقع گرایی است. در این سبک نقاشی، هنرمند آن چه می بیند را به همان شکل، به تصویر می کشد و یا دست کم، در اثر خود از عناصر واقعی استفاده نموده و نقش تخیل را به حداقل می رساند! هنرمند سبک رئالیسم از تلاش برای زشت یا زیبا نشان دادن مسائل گوناگون اجتناب می کند و صرفا مسائل عینی را به تصویر می کشد. ترسیم موجودات خیالی و حتی اموراتی که با چشم دیده نمی شوند، در سبک رئالیسم ممکن نیست.

بسیاری از هنرمندان سبک رئالیسم، برای به نمایش گذاشتن زندگی روزمره و حیات اجتماعی اقشار و طبقات گوناگون، به این سبک تمایل نشان می دادند. در بسیاری از نقاشی های این سبک، تصاویری از مردم کوچه و بازار، اصناف گوناگون و مردم عادی به چشم می خورد.

از هنرمندان برجسته ای که آثار خود را در این سبک نقاشی خلق کرده اند، می توان به گوستاو کوربه، انوره دومیه و ژان فرانسوا میله اشاره نمود.

دادائیسم

از دیگر انواع سبک های نقاشی می توان به دادائیسم اشاره کرد؛ دادا عبارتی است که در زبان های گوناگون معانی متفاوتی دارد. خالقان این سبک نقاشی واژه ی دادا را به طور اتفاقی با باز کردن فرهنگ لغت انتخاب نمودند! این سبک، در بر دارنده ی نوعی پوچگرایی و نفی است. از این رو انتخاب نامی بامعنا برای آن، چندان منطقی به نظر نمی رسد. دادائیسم، واکنشی نسبت به آشفتگی ها و سرخوردگی های جامعه پس از جنگ جهانی اول بود و احساسات آنارشیستی و طغیانگرانه ی هنرمندان را به تصویر می کشید.

به طور کلی در سبک دادائیسم، عناصر بی ربط، به شکلی نامرتب و غیرعادی، در کنار یکدیگر قرار می گیرند و تصویری تخیلی را می سازند که با ذهن مخاطب بازی کرده و ترکیبی متفاوت و غیرطبیعی را به او نشان می دهد. عناصر و اشکال مورد استفاده در نقاشی های سبک دادائیسم، به طور تصادفی انتخاب می شوند و اصول و چهارچوب هایی که پیشتر توسط هنرمندان مورد توجه قرار می گرفتند، در این جا نفی می گردد!

سورئالیسم

سورئالیسم به معنای فراواقع‌گرایی است و بر خلاف مکتب رئالیسم، با عناصر و تصاویر خیالی سر و کار دارد. هنرمند سورئالیست، در تلاش است تا افکار و اندیشه های خود را به شکلی خلاقانه و با خلق تصاویر غیر ملموس به نمایش بگذارد. در واقع سورئالیسم، در پی کنار زدن چارچوب های واقع گرایی، به وجود می آید و با به تصویر کشیدن آزادانه ی افکار و تخیلات هنرمندان، معنا پیدا می کند.

از برجسته ترین هنرمندان این سبک نقاشی می توان سالوادور دالی، پابلو پیکاسو و مایکل شوال را نام برد.

سبک نقاشی اکسپرسیونیسم

از دیگر انواع سبک های نقاشی، سبک اکسپرسیونیسم می باشد؛ این اصطلاح به معنای هیجان نمایی است و به سبکی اطلاق می شود که در پی به نمایش گذاشتن احساسات و عواطف انسان است. در سبک اکسپرسیونیسم که همانند بسیاری از مکاتب قرن بیستم، در تضاد با اصول رئالیسم شکل گرفته است، هنرمند با استفاده از فضاسازی تخیلی و غیرمعمول، احساسات و هیجانات خود را به تصویر می کشد و در اغلب مواقع، به ارائه ی گونه مبالغه آمیز و افراطی آن می پردازد.

سبک هیجان نمایی، رگه هایی از عصیان و سرکشی را در بر دارد و با ترسیم آزادانه ی احساسات، خصوصا در واکنش به واقعیت های نامطلوب اجتماعی و سیاسی، پا به عرصه می گذارد.

ادروارد مونک، فرانسیس بیکن، ارنست بارلاخ و مکس بکمن، از هنرمندان مشهور و توانمند این سبک نقاشی به حساب می آیند.

سبک اکسپرسیونیسم جزو معدود سبک های مورد توجه در نقاشی دیجیتال نیز به حساب می آید. اگر علاقه مند به نقاشی دیجیتال و یا طراحی کاراکتر هستید میتوانید با شرکت در دوره نقاشی دیجیتال مجتمع فنی نیاوران تخصص لازم برای ورود به این حوزه را کسب نمایید

کوبیسم

کوبیسم یا حجم گرایی، در پی به نمایش گذاشتن تصاویر، با استفاده از خطوط یا اشکال دقیق هندسی است. در این سبک، از اشکال حجم دار چون مکعب، استوانه و مخروط نیز استفاده می شود. در این سبک، ترسیم سایه ها به شکلی آزادانه صورت می گیرد و زاویه ی مشخص و دقیقی برای تابش نور در نظر گرفته نمی شود! سبک کوبیسم با رئالیسم مفهومی در ارتباط است. جالب است بدانید از این سبک نقاشی در طرح های دیوارنگاری و گرافیتی، زیاد استفاده می شود.

کوبیسم با نام هنرمندانی چون پابلو پیکاسو، خوان گریس و ژرژ براک شناخته می شود.

سمبولیسم

از دیگر انواع سبک های نقاشی می توان سمبولیسم را نام برد؛ سمبولیسم (سمبلیسم) به معنای نمادگرایی است و همانگونه که از نامش پیداست، عناصر واقعی یا خیالی را به عنوان سمبلی از مفاهیم گوناگون به کار می برد. این سبک، از ظرفیت به تصویر کشیدن مفاهیم عمیق و پیچیده برخوردار است و غالبا محتوایی ارزشمند را دربر داشته و به مخاطب عرضه می نماید و از این رو با فلسفه، ارتباطی تنگاتنگ برقرار می سازد. نمادگرایی، استفاده از ابهام در آثار هنری را مطلوب می داند.

سمبولیسم یا نمادگرایی، در کشور فرانسه متولد شد و از آن جا به سراسر جهان راه یافته و فراگیر گشت. این سبک، پس از فرانسه، در روسیه، اتریش و بلژیک، از بیشترین میزان محبوبیت برخوردار است. لازم به ذکر است که نمادگرایی بر انواع سبک های نقاشی دیگر، چون اکسپرسیونیسم و سورئالیسم، تأثیرات چشمگیری بر جای گذاشت.

سبک نقاشی فوتوریسم

فوتوریسم یا آینده نگری، جنبشی هنری است که علاوه بر نقاشی، در بسیاری دیگر از عرصه ها نیز مورد توجه قرار گرفت. دغدغه ی این جنبش، به نمایش گذاشتن عناصر مدرن و مسائل مربوط به تکنولوژی، صنعت و کنترل انسان بر طبیعت است. هنرمندان فوتوریست، نسبت به صنعتی شدن و ماشینیسم، دیدی مثبت داشتند و از گذشته و مظاهر آن، به شدت بیزار بودند.

سبک فوتوریسم، در ایتالیا شکل گرفت و به سرعت در سایر نقاط جهان، به خصوص روسیه، رواج یافت. این مکتب، با بهره گیری از دستاوردهای سایر سبک ها، نظیر کوبیسم و سمبولیسم، به یکی از جنبش های هنری آوانگارد قرن بیستم تبدیل شد.

رمانتیسم

رمانتیسم یا رمانتیسیسم، درست نقطه ی مقابل رئالیسم به حساب می آید. این سبک، احساسات لطیف، آرزوها و امور معنوی را در مقابل خرد و عقلانیت، برجسته ساخته و به آن ها می پردازد. رمانتیسم واکنشی منفی نسبت به دوران روشنگری و هنر اشرافی است. این سبک نقاشی، تأکید بر جنبه های منطقی و تجربی را محدود کننده تلقی می کند و در مقابل آن، اهمیت روح انسانی و احساسات و تمایلات معنوی را مورد توجه قرار می دهد. رمانتیسم، نوعی آزادی در پرداختن به وجهه های گوناگون وجود انسان است.

رمانتیسم جنبشی هنری است که علاوه بر نقاشی، در ادبیات، مجسمه سازی و موسیقی نیز تحولاتی ایجاد نموده است. این جنبش، واکنشی اعتراضی نسبت به محدودیت ها و آشفتگی های دوران مدرن و تفکرات عصر روشنگری است.

سبک نقاشی امپرسیونیسم

امپرسیونیسم یا برداشت گرایی، یکی از انواع سبک های نقاشی است که به معنای ترسیم برداشت ها و مشاهدات آنی و زودگذر هنرمند می باشد. در آثار هنری این سبک، تصاویر و خطوط، شفاف به نظر نمی رسند و رنگ ها به گونه ای مورد استفاده قرار می گیرند که نشان دهنده ی ارتعاش و تابش شدید باشند. بنابراین، هنرمند رنگ ها را با ضربات کوتاه و سریع قلم، به روی بوم منتقل می نماید. در این جا غالبا از ترکیب رنگ اجتناب می شود و رنگ های مورد نظر، برای تولید رنگی جدید، همزمان بر روی بوم نقاشی ظاهر می شوند.

زادگاه امپرسیونیسم، کشور فرانسه است و ادوار مانه، ادگار دگا و کامی پیسارو از هنرمندان مطرح آن به شمار می روند.

فوویسم

سبک فوویسم نیز برای نمایش افکار و خواسته های درونی هنرمند، بیش از پایبندی به واقعیات عینی، ارزش قائل است. هنرمندان این سبک، از پیچیدگی پرهیز نموده و تصاویر و اشکالی ساده تر خلق می نمایند. استفاده از رنگ های تند، سنت شکنی در امر ترکیب رنگ و رسم خطوط حجمی ضخیم، از مهم ترین مشخصه های این سبک نقاشی تلقی می شوند. در آثار سبک فوویسم، برای ترسیم سایه ها و اشکال سه بعدی، تلاشی صورت نمی گیرد.

مکتب فوویسم، در قرن نوزدهم و از فرانسه آغاز شد و با آن که عمری کوتاه داشت، بر مکاتب دیگری چون اکسپرسیونیسم، تأثیرگذار بود.

مینیمالیسم

مینیمالیسم یا کمینه گرایی، پس از انقلاب اکتبر در روسیه زاده شد و به سرعت در میان هنرمندان جوان آمریکایی، مورد توجه قرار گرفت. در این سبک، از طرح هایی ساده با الگوهایی تکرار شونده استفاده می شود. توجه به ابعاد و اشکال هندسی در نقاشی های مینیمال، از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. نکته قابل توجه دیگر در خصوص این نوع سبک نقاشی این است که استفاده از ابهام در سبک مینیمال، مطلوب نمی باشد.

مینیاتور

مینیاتور اصطلاحی است که از دوران قاجار در ایران رواج یافت و به اشتباه، به سبکی سنتی از نقاشی ایرانی اطلاق شد. سبک نقاشی مینیاتور که به اعتقاد بسیاری از محققان، در ایران متولد شده و به چین راه یافته بود، در آن دیار به خوبی تکامل یافته و پس از حمله ی مغولان، مجددا همراه با دستاوردهایی نوین، در اختیار ایرانیان قرار گرفت. نقاش سبک مینیاتور، در به تصویر کشیدن تمامی عناصر، از آزادی کامل برخوردار است و تصاویر ذهنی یا واقعی مورد نظر خود را با استفاده از خطوط ظریف و ترکیب رنگ دلپذیر، ترسیم می نماید.

از آن جایی که ترسیم تصاویر در ابعاد کوچک، از ظرفیت های مهم این سبک تلقی می شود، در گذشته از هنر مینیاتور برای تزئین نسخه های ارزشمند کتب تاریخی یا ادبی استفاده می شد. در نقاشی مینیاتوری، غالبا موضوعاتی چون صحنه های حماسی، زیبایی های طبیعت و حیوانات، داستان های اساطیری و مذهبی و امورات معنوی مورد توجه قرار می گیرند.

اگر شما هم نکته جالب و قابل توجهی در خصوص انواع سبک های نقاشی می دانید و یا فعالیتی در این زمینه داشته اید، پایین همین صفحه، در قسمت کامنت، تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید.