خیاطی به روش متریک

خیاطی به روش متریک یکی از محبوب ترین روش های الگوسازی و خیاطی است که بسیاری از فعالان حوزه طراحی لباس و خیاطی، از این روش بهره می گیرند. برای استفاده از متد متریک، باید با مزایای این متد و اصول اندازه گیری و ترسیم الگو در آن آشنا شوید. برای این منظور، تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

اگر به تازگی به دنیای خیاطی و دوخت انواع لباس علاقه مند شده اید و یا به دنبال یادگیری و آموزش آن به سایت ها و آموزشگاه ها سر زده اید، احتمالا متوجه شده اید که روش های مختلفی برای خیاطی و الگوکشی و دوخت لباس وجود دارد. اما تقریبا در همه این متدها، الگوکشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و هر کدام از اساتید، شیوه های خاصی را برای الگو کشیدن پیشنهاد می دهند. به طور کلی در خیاطی، همواره کشیدن الگویی با کمترین خطا، از دغدغه های اصلی خیاطان و طراحان لباس بوده است. از این رو شیوه های الگوکشی در طول سالیان، همیشه در حال پیشرفت و ترقی بوده است. در هر کدام از روشهای الگوکشی، فرمول های اندازه گیری، میزان کنترل الگو و دقت آن و پرو لباس با یکدیگر متفاوت اند.

خیاطی متریک چیست؟

یکی از روش های پر طرفدار در خیاطی و کشیدن الگو، روش متریک است. خیاطی به روش متریک تا حد زیادی بر محاسبات مبتنی است و کشیدن الگو در آن، کاملا با این محاسبات پیش می رود. از این رو ممکن است کمی با دشواری همراه باشد. با این حال، دقت بالای آن منجر شده است که همچنان طرفداران بسیاری داشته باشد.

متد متریک یک رقیب جدی در دنیای خیاطی و الگوسازی دارد، به نام متد مولر! متد مولر نیز مانند روش متریک، از محبوبیت زیادی در دنیای خیاطی و طراحی لباس برخوردار است. به طوری که این دو روش الگوسازی، همواره در حال مقایسه شدن با یکدیگر هستند.

مزایای خیاطی به روش متریک

گفتیم که خیاطی به روش متریک، یک روش محاسباتی است و در الگوکشی، فرمول ها و متدهای خاص خود را دارد. علی رغم این که این امر دشوار به نظر می رسد، اما آنچه موجب محبوبیت و پا بر جا ماندن این متد خیاطی تا به امروز شده، مزایای آن است. از جمله مزایای متد خیاطی متریک، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

الگوکشی با کمترین خطا در متد متریک

به دلیل اندازه گیری های دقیق و الگو سازی محاسباتی، خیاطی به روش متریک، می تواند کمترین میزان خطا را در دوخت لباس داشته باشد و این دقیقا نقطه مقابل روش های خیاطی بدون الگو است که دارای درصد خطای بالایی هستند. بنابراین می توان با این روش، لباس هایی کاملا دقیق و اندازه و متناسب با اندام مورد نظر تهیه کرد.

محاسبات کمتر نسبت به برخی روش های دیگر

شیوه متریک علی رغم محاسباتی بودنش، نسبت به سایر متدها مانند متد مولر، از محاسبات کمتری برخوردار است و این امر موجب می شود آموزش و فراگیری آن، آسان تر از سایر روش ها صورت گیرد.

خیاطی به روش متریک مناسب برای تازه کارها

شیوه خیاطی متریک یکی از روش هایی است که اغلب اساتید و آموزشگاه های خیاطی در دوره آموزش خیاطی و دوره طراحی لباس، برای کارآموزان مبتدی خود به کار می گیرند. این انتخاب از آن جهت است که نسبت به سایر روش های خیاطی مانند متد خیاطی گرلاوین، پیچیدگی کمتری دارد و برای کسانی که آشنایی چندانی با اصول خیاطی ندارند و به تازگی وارد این عرصه شده اند، مناسب است.

در دوره طراحی لباس مجتمع فنی تهران نمایندگی نیاوران نیز به آموزش متد خیاطی متریک پرداخته می شود. دوره طراحی لباس مجتمع فنی نیاوران، یکی از محبوب ترین دوره های آموزشی ارائه شده در حوزه طراحی مد و پوشاک است که زیر نظر بزرگترین اساتید این حوزه، در مجتمع فنی تهران نمایندگی نیاوران برگزار می گردد. جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این دوره طراحی لباس، می توانید به صفحه مربوطه مراجعه نمایید.

سرعت دوخت بالا در متد متریک

روش متریک، به دلیل کنترل کمتری که بر مراحل الگوکشی دارد، نتیجه نهایی را زودتر از سایر روش ها حاصل می کند.

تناسب با فرهنگ و پوشش ایرانی

تجربه نشان داده که سبک پوشش ایرانیان، بر خلاف بسیاری از دیگر فرهنگ ها، بر تناسب میان لباس و بدن استوار است و در اغلب موارد، گشادی یا تنگی نا متعارف لباس را بر نمی تابد. از این رو، یکی از دلایل محبوبیت خیاطی به روش متریک در میان هنرجویان و خیاطان ایرانی، تناسب الگوهای کشیده شده در این روش با اندام و سبک پوشش ایرانیان است.

به همین دلیل است که متد متریک، یکی از محبوب ترین متدها برای طراحی و دوخت مانتو است. در دوره دوخت مانتو مجتمع فنی تهران نمایندگی نیاوران نیز به آموزش الگوسازی و دوخت مانتو به روش متریک پرداخته می شود. جهت کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام در دوره دوخت مانتو مجتمع فنی نیاوران، می توانید به صفحه مربوط به این دوره مراجعه نمایید.

خیاطی متریک مناسب برای کسب و کارهای غیرحضوری

شیوه اندازه گیری روش متریک به نحوی است که بدون حضور خیاط هم امکان پذیر می باشد! در نتیجه برای کسب و کارهای آنلاینی که دسترسی به مشتریان خود ندارند، می تواند بسیار کارآمدتر از سایر متدها باشد.

اندازه گیری به روش متریک

گفتیم که روش های مختلفی در خیاطی وجود دارد که هر کدام، اسلوب و اصطلاحات و الگوهای خاص خود را دارند. خیاطی به روش متریک نیز از این قاعده مستثنی نیست و در اندازه گیری ها، قواعد مخصوص به خود را دارد. در این بخش، به ذکر اندازه های مورد نیاز در روش خیاطی متریک و ذکر مصادیق هر کدام می پردازیم.

• قد بالاتنه جلو: قد بالاتنه جلو، در واقع نشان دهنده قد لباس از نمای روبرو است. برای به دست آوردن این مقدار، باید از سر شانه تا خط کمر را به طوری که متر، از روی برجستگی سینه عبور کند، اندازه گیری نمایید.
• قد بالاتنه پشت: این مقدار نیز نشان دهنده قد لباس، اما از نمای پشت می باشد و برای به دست آوردن آن، باید از قسمت وسط پشت گردن تا خطر کمر را اندازه بگیرید. می توان گفت در این اندازه گیری، متر باید بر روی ستون فقرات قرار بگیرد، اما باید توجه داشت که نباید کمر در حالت خمیده و یا چرخیده قرار داشته باشد.
• کارور جلو: کارور جلو در شیوه متریک، اشاره به 7 سانتی متر پایین تر از گودی گردن تا فاصله میان دو دست (در حالت چسبیده به بدن) دارد.
• کارور پشت: کارور پشت نیز در خیاطی به روش متریک، مقدار 14 سانتی متر پایین تر از برجستگی گردن تا فاصله بین دو دست (در حالت چسبیده به بدن) را شامل می شود.
• دور گردن: اندازه دور گردن در روش متریک باید به نحوی اندازه گیری شود که ابتدا و انتهای متر، در نقطه گودی گردن، به یکدیگر متصل شود.
• عرض سرشانه: برای اندازه گیری عرض سرشانه، باید از خط گردن تا نقطه آغاز شیب دست را اندازه گرفت.
• دور سینه: دور سینه باید به گونه ای اندازه گیری شود که متر از پشت و جلو در یک خط صاف قرار داشته و یک طرف، پایین تر یا بالاتر از طرف دیگر نباشد. همچنین متر باید دقیقا از روی برجستگی سینه ها عبور کند.
• دور کمر: به منظور اندازه گیری دور کمر، باید دور گودترین قسمت کمر اندازه گیری شود. از آنجا که این بخش، از روی شکم نیز عبور می کند، باید توجه داشت که در هنگام اندازه گیری، نباید عضلات و قسمت های مختلفی مثل شکم، در حالت انقباض قرار داشته باشند. زیرا این کار منجر به تنگ شدن لباس نهایی خواهد شد.
• دور باسن: دور باسن نیز باید از برجسته ترین قسمت آن اندازه گیری شود؛ به نحوی که وقتی متر دور تا دور بدن قرار می گیرد، از قسمت جلو به بدن نچسبیده باشد.
• بلندی باسن: در خیاطی متریک، از خط کمر تا برجسته ترین نقطه باسن را بلندی باسن می نامند.
• حلقه آستین: برای اندازه گیری حلقه آستین، باید از نقطه شروع شیب دست شروع کرده و دور تا دور دست را اندازه بگیرید.
• قد آستین: پیش از اندازه گیری قد آستین، کف دست باید بر روی باسن قرار گیرد تا بتوان قد آستین را در حالت خمیده اندازه گرفت. این قد، از نقطه شروع شیب دست (پایان سرشانه) تا مچ دست را شامل می شود.
• بلندی کف حلقه آستین: این اصطلاح در خیاطی به روش متریک، در واقع نشان دهنده قطر حلقه آستین است و برای اندازه گیری آن، باید از خط پشت گردن تا 2-3 سانتی متر بالاتر از خط سینه را اندازه بگیرید.
• دور بازو: دور بازو مانند سایر قسمت های دیگر، اشاره به اندازه برجسته ترین قسمت بازو دارد و باید دور تا دور بازو را از برجسته ترین نقطه اندازه گیری کنید.
• دور مچ: برای اندازه گیری دور مچ به این شیوه، متر باید مانند حلقه ای دور مچ قرار بگیرد، به نحوی که دست بتواند آزادانه در آن حرکت کند.

رسم الگوی بالاتنه به روش متریک

برای اینکه بتوانید به روش متریک، الگوی بالاتنه را ترسیم کنید، نیازمند گذراندن چند مرحله ساده هستید که در ادامه شرح خواهیم داد:

ابتدا بر روی کاغذ الگوی خود، کادری رسم کنید که عرض آن، به اندازه نصف دور سینه به علاوه ۰٫۵ باشد. لازم به ذکر است که کاغذ الگو، می تواند کاغذ A2 یا A1 یا حتی چند قطعه روزنامه بزرگ باشد و نیازی به تهیه کاغذ الگوی مخصوص نیست. حالا از سمت چپ کادر، یک پنجم دور گردن منهای ۰٫۲ میلی متر را جدا کنید و آن را برای پهنای یقه در نظر بگیرید. برای گودی گردن نیز به اندازه ۱٫۵ سانتی متر از سمت چپ کادر پایین آمده و این دو نقطه را با یک خط منحنی به یکدیگر وصل کنید.

مجددا از سمت چپ کادری که رسم کرده اید، از اندازه ای که برای گودی گردن قرار دادید، یک پنجم حلقه آستین منهای ۰٫۷ میلی متر پایین تر بیایید. (این نقطه شیبی شانه پشت نام دارد.) حالا اندازه سایز گودی حلقه آستین را بسته به سایز آن، به علاوه ۰٫۵ تا ۱٫۵ سانتی متر کرده و به همین مقدار، از اندازه ای که برای گودی گردن است، پایین تر بیایید تا به خط سینه برسید. در اینجا لازم است همزمان با امتداد خط های الگو از سمت چپ، خط عمودی سمت راست الگو را نیز رو به پایین بکشید.

سپس به اندازه قد بالا تنه جلو، از ابتدای خط عمودی سمت چپ الگو، پایین بروید تا به خط کمر برسید و آن را رسم کنید. به اندازه قد کمر تا برجستگی باسن منهای ۲۲ سانتی متر نیز از خط کمر پایین تر بروید تا به خط باسن بزرگ و رسم آن برسید.

رسم الگوی پشت لباس در روش خیاطی متریک

حالا باید به سراغ رسم الگوی پشت لباس بروید. ابتدا از خط شیبی شانه (که در بالا گفته شد) پهنای سر شانه را پیدا کرده و سر شانه پشت را رسم کنید. از آنجا که خیاطی به روش متریک بر دقت اندازه گیری حساسیت بالایی دارد، در اینجا لازم است اگر فرد بر روی سرشانه خود برآمدگی و عضلات برجسته ای دارد، آن ها را نیز در اندازه گیری، در نظر بگیرید.

متد متریک برای در نظر گرفتن برآمدگی های سرشانه، یک ساسون در سرشانه ایجاد می کند. برای ایجاد این ساسون، از وسط شانه پشت، به موازات وسط پشت، خط صافی به اندازه 5 سامتی متر رسم کنید. سپس از انتهای خط، یک سانتی متر به طرف وسط پشت رفته و ساسون را ترسیم نمایید؛ به نحوی که دو خط ساسون، دقیقا با یکدیگر هم اندازه باشند.

حالا به اندازه نصف کارور پشت به علاوه 0.5 سانتی متر، روی خط سینه را علامت بزنید و از این نقطه، خطی عمودی به سمت خط شانه بکشید. نقطه وسط این خط را نیز علامت گذاری کنید.

رسم الگوی جلوی لباس در متد متریک

اکنون، با اتمام کار ترسیم الگوی پشت، می توانید به سراغ رسم الگوی جلو بروید. برای رسم الگو در خیاطی به روش متریک در آغاز، باید از خط شیبی شانه، ۱٫۵ سانتی متر پایین رفته و خط شیبی شانه جلو را به طول 10 سانتی متر، رسم کنید.

سپس از سمت راست الگو، اندازه ای برابر با یک پنجم دور گردن منهای ۰٫۷ سانتی متر را روی خط گردن از خط وسط جلو جدا کنید. به همین نحو، یک پنجم دور گردن منهای ۰٫۲ سانتی متر نیز از روی خط عمودی سمت راست الگو جدا کنید و دو نقطه به دست آمده را با خط هلالی و زاویه 3 سانتی متری، به هم وصل کنید.

در ادامه، نصف اندازه کارور جلو را به علاوه نصف پهنای ساسون سر شانه نمایید و اندازه به دست آمده را روی خط سینه جدا کنید و از همان نقطه، خطی به طرف بالا بکشید. سپس با توجه به سایز سینه، اندازه سر شانه را روی خط گردن پس از پهنای ساسون سر شانه، ترسیم نمایید.

حالا برای یافتن بلندی سینه، روی خط سینه به مقدار نصف فاصله سینه، علامت بزنید و خطوط ساسون سر شانه را از کنار گردن، به نوک ساسون سینه وصل کنید.

در ادامه از گودی گردن تا خط سینه را اندازه گیری کرده و به اندازه یک سوم این مقدار، از بلندی حلقه در کارور به سمت بالا حرکت کرده و نقطه پایانی را علامت بزنید. سپس فاصله بین کارور جلو و پشت را اندازه گیری کرده و مقدار آن نصف کنید تا خط پهلوی جلو و پشت به دست بیاید. حالا می توانید منحنی های حلقه آستین جلو و پشت را رسم کنید.

زوایای حلقه ها در خیاطی متریک

در اینجا به منظور حفظ دقت الگو، لازم است زوایای حلقه های پشت و جلو را بدانید. در ادامه به شرح این زوایا می پردازیم:

زاویه مورد نیاز حلقه پشت برای سایزهای مختلف

• زاویه 2.5 سانتی متری = سایز 34 تا 40
• زاویه 3 سانتی متری = سایز 42 تا 48
• زاویه 3.5 سانتی متری = ساز 50 تا 56

زاویه مورد نیاز حلقه جلو برای سایزهای مختلف

• زاویه 2 سامنتی متری = سایز 34 تا 40
• زاویه 2.5 سانتی متری = سایز 42 تا 48
• زاویه 3 سانتی متری = سایز 50 تا 56

رسم ساسون های الگو در خیاطی به روش متریک

حالا نوبت به تعیین فاصله ساسون ها می رسد. برای افزودن ساسون ها به الگو در خیاطی به روش متریک، لازم است نصف دور باسن را به علاوه ۵ نموده و مقدار به دست آمده را از خط کادر کم کنید. سپس الگو را از وسط خط پهلو، به دو قسمت تقسیم کرده و عدد حاصل از نصف دور باسن را تقسیم بر 2 نموده و به دو طرف اضافه کنید. این کار خصوصا درباره افراد چاق یا کسانی که باسن بزرگ تری دارند، بسیار مهم است.

در ادامه لازم است همین روند را برای دور کمر نیز انجام دهید. بدین نحو که نصف دور کمر را به علاوه 3 نموده و از خط کادر کم کنید. عدد حاصل از این محاسبه، نشان دهنده تعداد ساسون ها است که باید تقسیم بر ۵ شود تا اندازه هر ساسون به دست آمده و ساسون ها روی خط کمر رسم گردند؛ به نحوی که یکی از آن ها در خط پهلوی جلو، یکی در خط پهلوی پشت، یکی در الگوی پشت و آخری در وسط پشت قرار داشته باشد. با این وجود، اندازه ساسون ها برای هر فرد، با توجه به سایز و میزان چاقی و لاغری می تواند متغیر باشد.

سپس برای تنظیم پشت لباس و اینکه به خوبی بر روی گودی کمر قرار بگیرد، به اندازه قد بالا تنه پشت، از گودی گردن پایین آمده و خط جدیدی بکشید. در صورتی که اندازه بالا تنه و پشت برابر بود، باید ۲ سانتی متر از خط کمر پایین آمده و خط بالا تنه پشت را جدا بکشید. این همان خطی است که ساسون های پشت و وسط پشت روی آن رسم می شود.

مراحل رسم ساسون در خیاطی به روش متریک

برای رسم هر یک از ساسون ها در الگوی خیاطی متریک، باید مراحل زیر را طی کنید:

• ساسون جلو: برای رسم ساسون جلو، باید به اندازه بلندی سینه تا خط کمر پایین آمده و اندازه ساسون را مشخص نمایید. توجه داشته باشید که طول ساسون جلو، ۱۰ سانتی متر است.
• ساسون وسط پشت: برای این منظور، در قسمت گودی گردن از پشت، ۱۰ تا ۱۲ سانتی متر پایین آمده و از این نقطه به سمت نقطه ساسون روی خط کمر، صفر کنید. در صورتی که لباس بزرگ باشد، باید از این نقطه به سمت خط باسن بزرگ صفر کرده و در صورتی که لباس کوتاه باشد، از انتهای خط باسن بزرگ، یک سانتی متر داخل شوید و از این نقطه تا نقطه ساسون خط کمر را با خط صاف به هم وصل کنید.
• ساسون الگوی پشت: اندازه یک سوم خط کمر را از نقطه ساسون وسط پشت، به سمت داخل الگو رفته و آنجا را علامت بزنید. از همین نقطه داخل شده و اندازه ساسون را مشخص نمایید. سپس ۱۲٫۵ تا ۱۴ سانتی متر، از همان نقطه پایین بیایید. از بالا نیز باید تا خط سینه صفر گردد.
• ساسون پهلوی جلو و پشت: ساسون پهلو را در پهلو به شکل جداگانه و به اندازه ساسون پشت جدا کرده و به خط باسن بزرگ در پایین صفر وصل کنید. از بالا نیز آن را به وسط حلقه آستین برسانید.

در پایان، اندازه خط کمر روی الگو را دو برابر کرده و به اندازه دو برابر ساسون ها از آن کم کنید، تا به اندازه واقعی خط کمر برسید. اگر این مقدار از اندازه واقعی خط کمتر بیشتر بود، می توانید 2 سانتی متر به آن اضافه کرده و بقیه را به ساسون ها بیافزاید.

اصلاحات در الگوی متد متریک

متد متریک با تکنیک ساده ای به نام لقی، نواقص و اشکالات الگوی خود را بر طرف می کند. لقی اصطلاحی است که برای کاهش گشادی های الگو در نقاط مختلف مانند زیر بغل و ناحیه کارور استفاده می شود. برای افزودن لقی ها به الگو در خیاطی به روش متریک، می توانید به روش زیر عمل کنید:

برای رفع گشادی در ناحیه کارور، اندازه گودی گردن تا خط سینه را نصف کرده و به مقدار نصف کارور جلو، روی خط کارور به سمت جلو بروید. این نقطه را علامت زده و به وسیله آن حلقه آستین را اصلاح کنید. سپس در قسمت های نوک خط سینه تا وسط حلقه آستین و گودی حلقه آستین، یک لقی 1 سانتی متری رسم کنید. حالا از نوک خط سینه تا خط وسط جلو یک خط افقی کشیده و یک ساسون ۰٫۵ سانتی متری بیافزایید. برای افزودن این لقی در لباس های جلوباز، باید روی الگو را ببندید.

برای افزودن لقی زیر بغل نیز 5 تا 6 سانتی متر از زیر بغل پایین آمده تا خط لقی را بیابید. اندازه این لقی با توجه به سایز سینه، می تواند متفاوت باشد (سایز سینه بین ۹۰ تا ۱۰۰ سانتی متر: لقی یک سانتی متری، سایز سینه بین ۱۰۰ تا ۱۱۰ سانتی متر: لقی ۲ سانتی متری، سایزهای سینه بالاتر از ۱۱۰ سانتی متر: لقی ۳ سانتی متری.)

توجه داشته باشید که پس از افزودن لقی ها، لازم است که ساسون پشت، دوباره رسم شده و خطوط الگوی پشت در وسط پشت و پهلو نیز اصلاح گردد. زیرا الگو در این مرحله تغییر می کند و نیاز به بروز رسانی دارد.

سجاف و دکمه خور در خیاطی به روش متریک

به عنوان آخرین مرحله در تهیه الگو به روش متریک، باید به سجاف و محل قرار گیری دکمه ها که به آن رویهمگرد  نیز گفته می شود، اشاره کرد. برای رسم سجاف و رویهمگرد، باید ۱٫۵ سانتی متر از خط وسط جلو، خارج شده و سپس از نقطه ای که به آن می رسید، ۱۴ سانتی متر به جلو بروید. نقطه نخست، سجاف و نقطه دوم، رویهمگرد می باشد.

توجه داشته باشید که در خیاطی به روش متریک سجاف همیشه باید دو برابر رویهمگرد باشد.