آوانگارد چیست؟
آنچه در این مطلب می خوانید:
پس از معرفی تاریخچه مختصری از هنر آوانگارد، باید به سراغ تعریف آن رفت. آوانگارد (Avant Garde) یک سبک و یا فناوری جدید برای معرفی ایده ها، مفاهیم و محصولات جدید است که توسط شرکت ها برای معرفی محصولات، خدمات یا مفاهیم جدید طراحی، مورد استفاده قرار می گیرد. واژه آوانگارد به معنای “فراتر رفتن” است و این را می توان برای هر چیزی که نوآورانه یا اصیل باشد به کار برد.
هنر و سبک آوانگارد، با ماهیت تجربی و تمرکز بر فرم و موضوع مشخص می شود. هنرمندان آوانگارد، خود را از سبک های سنتی نقاشی و مجسمه سازی جدا کرده اند و انواع جدیدی از آثار را خلق می کنند که از مواد یا روش های نو و خلاقانه، تولید شده است. سبک آوانگارد دارای انواع مختلفی است که مشهورترین آن ها، کوبیسم، فوتوریسم و سوررئالیسم هستند.
این جنبش هنری تلاش کرد تا هنجارهای کلاسیک سختگیرانه را به نفع اشکال و ایده های جدید رد کند و با آغازش در اواخر قرن نوزدهم در فرانسه، به توسعه هنرهای تجسمی، موسیقی، ادبیات و معماری پرداخت. اصطلاح آوانگارد ریشه در یک عبارت فرانسوی، به معنای “پیشرو” دارد. پیش درآمد اولیه این جنبش نیز امپرسیونیسم بود. امپرسیونیست ها به جای بازتولید یک بازنمایی واقع گرایانه، به گرفتن تصاویر دقیق از طبیعت آنگونه که توسط هنرمندان درک می شد، توجه داشتند. این سبک همچنین از دو جنبش اصلی نمادگرایی و پست امپرسیونیسم نیز نشأت گرفته است. این دو جنبش با استفاده از روش ها و مواد جدید برای بیان احساسات هنرمند در مورد زندگی یا دنیای اطرافش مشخص می شدند.
مانند بسیاری از جنبش های هنری در طول تاریخ، جنبش آوانگارد نیز اغلب، با عدم توجه به آموزش سنتی آکادمیک قابل شناسایی است. بسیاری از هنرمندانی که در این جنبش ها شرکت کردند، خودآموخته بودند یا در زمینه انتخابی خود آموزش رسمی کمتری داشتند. آن ها همواره تلاش می کردند تا مرزهای آنچه را که قابل قبول تلقی می شد، جابجا کنند. به نظر می رسد که این دسته از هنرمندان، جلوتر از زمان خود هستند یا فاقد قراردادهای از پیش تعیین شده اند. از این رو، ممکن است توسط مردم عصر خود، رد شده باشند، اما توسط مورخان هنر و منتقدان مورد تحسین قرار گرفته اند. زیرا آن ها، از تکنیک ها و سبک های خاص خود برای خلق آثار هنری جدید که نوآورانه و غیر متعارف هستند استفاده کرده اند.
با این وجود، باید توجه داشت که هنرمندان آوانگارد مدرن، به سادگی روش های سنتی را رد نمی کنند. بلکه به طور کامل آن ها را مجددا تفسیر کرده و سبک های جدیدی را ایجاد می کنند که اغلب بر اساس کارهای قبلی هستند اما عناصر جدیدی برای تاثیرگذاری، به آن ها اضافه شده است. آن ها همچنین، ممکن است از مواد سنتی به روش های غیرمنتظره استفاده کرده یا آن ها را با مواد غیر سنتی ترکیب کنند.
اشکال مختلف سبک آوانگارد
همانطور که در مورد هنر به کار می رود، اصطلاح آوانگارد به هر چیزی زودتر از زمان خود مربوط می شود. به این معنا، رادیکال های دیروز به جریان اصلی امروز تبدیل شده و محیطی را برای ظهور نسل جدیدی از مبتکران ایجاد کرده اند. با این حال، ایده «آوانگارد» اغلب با آغاز هنر مدرن همراه است و بسیاری آن را منحصرا مرتبط با مدرنیسم می دانند، بنابراین نشان دهنده همه آن جنبش های هنری است که بین اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بر خلاف نگاه سنتی به هنر و به دنبال مجموعه ای از اهداف برنامه ای و نوآورانه و یک انقلاب فرهنگی بودند. در ادامه به اشکال مختلفی از سبک آوانگارد اشاره می کنیم:
آرشیگرام (Archigram):
این شکل از معماری آوانگارد، متشکل از معمارانی بود که اغلب ضد قهرمان، نوآینده نگر و طرفدار مصرف کننده بودند. آن ها از فناوری الهام می گرفتند و فقط پروژه های فرضی را طراحی کردند. وارن چالک، پیتر کوک، مایکل وب، دیوید گرین برخی از اعضای اصلی این گروه بودند. طرح های آرشیگرام، بر اساس یک رویکرد زیرساخت سبک وزن بود که بر فناوری بقا متمرکز است. آن ها فناوری مدولار مانند کپسول های فضایی و تحرک در محیط را در معماری مورد آزمایش قرار دادند و اغلب به مسائل زیست محیطی یا اجتماعی توجهی نداشتند. چرا که شیفته دنیای ماشینی آینده نگر بودند.
عقل گرایی آوانگارد: (Rationalism)
عقل گرایی آوانگارد مدرن از این عقیده گرفته شد که معماری نوعی علم است که می توان آن را به شیوه ای عقلانی درک کرد. این جنبش در دهه 1920 و 1930 در ایتالیا توسعه یافت.
معماری آوانگارد ساخت گرا: (Constructivist)
معماری آوانگارد ساخت گرا، خود را از طریق پروژه هایی به نمایش گذاشت که در آن ها فناوری پیشرفته و تکنیک های مهندسی با کمونیسم ترکیب شده بود. معروف ترین پروژه معماری ساخت گرا، ساختمانی است که به «برج تاتلین» معروف است. این پروژه هرگز ساخته نشد، اما این طرح، انسان را به یاد طرح های مدرن امروزی می اندازد. مواد اصلی این بنا، فولاد و شیشه بود و نمای داخلی آن قرار بود نمایانگر انقلاب روسیه باشد.
متابولیسم: (Metabolism)
متابولیسم نیز شکلی از معماری آوانگارد است که پس از جنگ جهانی دوم در ژاپن تکامل یافت. این که معماری آوانگارد چیست را می توان با نگاهی دقیق تر به جنبش متابولیسم درک کرد. در متابولیسم، ایده های زیست شناسی آلی با ابرساختارها ترکیب شدند. اولین نمایش متابولیسم در جلسه CIAM در سال 1959 بود و استودیو Kenzo Tange MIT ایده های خود را مورد آزمایش قرار داد. در آنجا، چند طراح و معمار ژاپنی، مانیفست معماری آوانگارد متابولیسم را تهیه کردند. آن ها تحت تاثیر مارکسیسم و زیست شناسی، چهار مقاله به نام های شهر فضایی، شهر اقیانوس، به سوی شکل گروهی، ماده و انسان را به رشته تحریر در آوردند. در این طرح ها، آن ها ایده های شهرهای وسیعی را که بر روی اقیانوس ها شناور بودند را ارائه کردند. بیشتر ایده های متابولیسم که در مقیاس عظیمی بودند، در حد تئوری باقی ماندند. اما، برخی از ساختمان های منفرد در مقیاس کوچک، مانند برج کپسول ناگاکین، ساخته شدند.
نئوپلاستیکیسم (De Stijl):
De Stijl یا همان « The Style» به نئوپلاستیکیسم یا هنر جدید پلاستیک معروف بود. این یک جنبش هلندی متشکل از معماران و هنرمندان بود که این اصطلاح را برای اشاره به آثاری که از سال 1917 تا 1931 خلق شده اند، به کار گرفتند. آن ها فقط از رنگ های اصلی و سیاه و سفید استفاده می کردند و ترکیبات بصری را نیز تنها به شکل افقی و عمودی ساده به کار می بردند.
نوآینده گرایی: (Neofuturism)
نوآینده گرایی از پس پست مدرنیسم و نئومدرنیسم تکامل یافت و تحت تاثیر هنر دکو، جنبش Googie و معماری پیشرفته قرار گرفت. به گفته ویتو دی باری، که مانیفست نوآینده گرایی را در سال 2007 بازنویسی کرد، این جنبش، تزکیب متقابلی از فناوری، هنر و ارزش های اخلاقی پیشرفته است که به ایجاد کیفیت بالای زندگی کمک می کند. به گفته ژان لوئیس کوهن، نوآینده گرایی در ساختمان هایی که امروزه می بینیم و در آن ها، ماشین ها بخشی جدایی ناپذیر از خلقت هستند، منعکس شده است. فناوری یکی از پایه های اصلی نوآینده گرایی است، زیرا به ظهور شیوه های بیان خلاقانه و هنری کمک می‌کند، شیوه هایی که پیش از استفاده از رایانه، غیرممکن بود.
همچنین برخی دیگر از اصلی ترین جنبش های هنری آوانگارد قرن بیستم، شامل موارد زیر می شوند:
- اکسپرسیونیسم انتزاعی
- کوبیسم
- دادائیسم
- اکسپرسیونیسم
- امپرسیونیسم
- مینیمالیسم
- هنر پاپ
- سوررئالیسم
- برتری طلبی
- سمبولیسم
سبک آوانگارد
شاید بتوان، هنر آوانگارد را، انقلابی ترین، چالش برانگیزترین، تحریک کننده ترین و تفکر برانگیزترین هنر، در بین همه هنرها دانست و این، دقیقا نقطه مقابل آن چیزی است که ما در هنر سنتی انتظار داریم. به عبارتی می توان، آوانگارد را حتی ضد سنت یا لااقل غیر سنتی، خواند. البته، آوانگارد اصطلاحی است که به منظور نامگذاری طیف گسترده ای از جنبش های هنری، مورد استفاده قرار می گیرد. جنبش هایی که نخستین بار، در حدود سال 1900 و پیش از سبک های هنری جدیدی مانند اکسپرسیونیسم انتزاعی، ظاهر شدند. این اصطلاح، اگر چه توسط منتقد فرانسوی لوئی واکسل در سال 1908 ابداع شد، اما ریشه های آن را می توان در دهه 1860 میلادی جستجو کرد. حتی پیش از آن، این اصطلاح، حداقل از سال 1641 که توسط نیکلاس پوسین، به کار گرفته شد، اغلب برای آثار هنری زیبا به کار می رفته است.
طراحی داخلی و سبک آوانگارد
همانگونه که اشاره کردیم، ایده های طراحی داخلی آوانگارد، اغلب شامل انحراف از سنت و دارای رویکردی غیر استاندارد است و می توان آن را یکی از لوکس ترین گرایش ها در طراحی داخلی و یکی از غیرمنتظره ترین و بحث برانگیزترین اشکال هنری دانست.(برای شرکت در دوره طراحی داخلی کلیک کنید) باید توجه داشت که این سازماندهی داخلی انتزاعی و غیر سنتی، برای افرادی جذاب خواهد بود که از آزمایش ها و تغییرات نمی ترسند و عاشق اصالت، آزادی و استقلال در همه چیز هستند. از این رو، دکورهای داخلی آوانگارد، تجلی قابل توجهی از فردیت صاحب خانه را به نمایش می گذارند.
ویژگی های اصلی سبک آوانگارد در طراحی داخلی
سبک آوانگارد در بیان خود فوق العاده جذاب است و هرج و مرج غیرقابل تصور خود را کاملا هماهنگ می کند. به نحوی که تا آخرین جزئیات غیر قابل پیش بینی است. برای ایجاد یک فضای داخلی واقعا منحصر به فرد در سبک آوانگارد، قوانینی وجود دارد که باید رعایت شود، در غیر این صورت می تواند به راحتی از مرز بین روشنایی و اصالت و ابتذال عبور کند. سبک آوانگارد در فضای داخلی با همه سرکشی اش، به معنای اشتیاق بیش از حد برای جزئیات هنری و خارق العاده نیست. ویژگی های اصلی سبک آوانگارد در طراحی داخلی عبارت اند از:
- تضاد
- صراحت
- استفاده از پالت رنگ های روشن
- بازی کردن با اشکال و زنگ ها
- پویایی
- عناصر فنی چند منظوره و مدرن
- مواد و منسوجات مدرن
آوانگارد یک سبک انقلابی است و در هنگام تزئینات داخلی، استفاده از مدرن ترین مواد تکمیلی را مورد استقبال قرار می دهد. بنابراین برای پوشاندن دیوار گزینه هایی مانند موارد زیر می توانند در اولویت باشند:
- کاغذ دیواری سه بعدی
- پنل های مدرن
- جدیدترین رنگ های دیواری
انتخاب ترکیب رنگ مناسب در آوانگارد
در ایده های طراحی داخلی آوانگارد، مهمترین چیز، توجه به تضاد است. به عنوان مثال، تضاد در جزئیات یا در نقاط برجسته روی دیوارها استفاده می شود و نکته اصلی رعایت ترکیب ارگانیک رنگ های روشن است. زیرا در اینجا، رنگ ها تنها به شکل خالص استفاده می شود. در فضای داخلی آوانگارد هیچ رنگ پاستلی و تغییرات همواری وجود ندارد. رنگ ها با یکدیگر تضاد دارند و سبکی منحصر به فرد را ایجاد می کنند. اما خیلی مهم است که در این کار زیاده روی نشود. در تلاش برای ایجاد تضادهای بصری غیر معمول و روشن، نباید فراموش کرد که هدف اصلی، ایجاد یک فضای داخلی راحت است.
رنگ، در دکورهای خانه آوانگارد اغلب بر اساس یک سایه روشن ساخته می شود. به عنوان مثال، سفید، خاکستری روشن یا زرد. این رنگ اصلی است که با سایه های روشن تر و متضاد دیگر، به عنوان مثال، قرمز، بنفش، آبی یا سبز تکمیل می شود. هر دیوار را می توان با رنگ های مختلف رنگ آمیزی کرده و پنجره ها و درها را نیز می توان برجسته کرد.
ساختار فضا در دکوراسیون داخلی به سبک آوانگارد
یکی از اصول اصلی چیدمان در این سبک، عدم محدودیت فضایی است. بدین معنا که اغلب فضای داخلی، فاقد درها و پارتیشن ها است و طراحان از انتقال های غیرمعمول از یک اتاق به اتاق دیگر استفاده می کنندو مانند استفاده از سکوها، پله ها، طاقچه های عمیق و… . پنجره ها و درها می توانند گرد، به شکل طاق یا هر شکل متفاوت و غیرعادی دیگری باشند. این سبک برای ایجاد فضایی مملو از آزادی استفاده می شود. خطوط اغلب به شکلی صاف و طبیعی بوده و سبک هنر نو را یادآوری می کنند. اتاق های سبک آوانگارد همیشه جادار هستند و منطقه بندی آن ها به کمک نور، برجستگی های رنگی یا مبلمان صورت می گیرد. به عنوان مثال، اگر خطوط صاف و طبیعی نارنجی و سفید بر آشپزخانه غالب باشد، در منطقه انتقال به اتاق نشیمن، این خطوط به خطوط هندسی سیاه و سفید تبدیل می شوند.
نورپردازی در طراحی داخلی به سبک آوانگارد
نورپردازی نقش مهمی در طراحی داخلی خانه به سبک آوانگارد خواهد داشت. در حالی که فضای داخلی کلاسیک، اغلب از نور ملایم و متوسط استفاده می کند، برعکس، سبک آوانگارد با نورهای روشن متمایز می شود که می تواند بسته به منطقه اتاق متفاوت باشد. فرقی هم نمی کند که نور روز از طریق پنجره های بزرگ و پنجره های شیشه ای رنگی یا نورپردازی عصرگاهی به چه میزان به داخل خانه وارد می شود. با کمک ابزراهای نورپردازی، پنجره های بزرگ با شکل غیر استاندارد، نه تنها به روشن تر کردن اتاق کمک می کنند، بلکه به آن پیچیدگی خاصی نیز می بخشند. هیچ قانونی در مورد منابع نور در اسن سبک وجود ندارد. لوسترها، آویزها و دیوارکوب ها، لامپ های توکار، لامپ های زمینی می توانند هم به عنوان روشن کننده و هم به عنوان عنصری که توجه را به یک منطقه خاص معطوف می کند، به کار روند.
مبلمان در سبک آوانگارد
انتخاب و چیدمان مبلمان در طراحی داخلی آوانگارد، قبل از هر چیز باید کاربردی باشد. این ویژگی متمایز، مربوط به تمام سبک های داخلی مدرن است که آوانگارد نیز از این قاعده مستثنی نیست. علاوه بر این، مبلمان باید در رنگ های روشن انتخاب شود و همچنین دارای خطوط صاف و طراحی منحصر به فرد باشد. ایده آل ترین گزینه مبلمان، در اینجا، مبلمان سفارشی است، چیزی منحصر به فرد، شیک، با کیفیت بالا، با شکلی غیر معمول که کاملا با مفهوم کلی طراحی مطابقت دارد. از همه مهم تر اینکه، باید از انتخاب مبلمان حجیم پرهیز کرد، زیرا همانگونه که گفتیم، سبک آوانگارد فضای آزاد و جادار بودن را ترجیح می دهد.
تزئینات و لوازم جانبی در آوانگارد
گفتیم که طراحی های داخلی مدرن بسیار کاربردی هستند و بر رعایت این قاعده تاکید بسیار دارند. در آوانگارد، اتاق همیشه دارای یک نقطه کانونی است که چشمگیرترین عنصر، در آن جا قرار می گیرد. این نقطه می تواند در اتاق خواب یک تخت، در آشپزخانه، یک میز و در پذیرایی یک تابلوی منحصر به فرد باشد. جزئیات کوچک مانند مجسمه ها، شمع ها و عناصر تزئینی در طراحی داخلی آوانگارد، معمولی و متعارف نیستند. گلدان های بزرگ از اشکال هندسی دقیق، ساخته شده از شیشه، فلز، پلاستیک و همچنین سایر لوازم جانبی روشن، می توانند به عنوان یک دکور اضافی، استفاده شوند. گیاهان و گل های عجیب و غریب در داخل خانه و همچنین نقاشی های انتزاعی نیز گزینه دیگری هستند. در هر صورت، هر اکسسوری باید بتواند نقش یک اثر هنری مدرن را ایفا کند.
نکاتی کلیدی در طراحی داخلی به سبک آوانگارد
ایده های طراحی داخلی آوانگارد همه در مورد نوآوری، بازی کردن با مواد، اشکال و رنگ ها هستند. در اینجا جسورانه ترین ایده ها تجسم می یابد، تکنیک های غیر استاندارد استفاده می شود و راه حل های غیر منتظره پیدا می شود. در ادامه به چند نکته مهم و کلیدی که باید در طراحی داخلی آوانگارد رعایت کنید، اشاره می کنیم:
در سبک آوانگارد هرگز مبلمان ست را، انتخاب نکنید
قطعات مبلمانی را انتخاب کنید که در هر کدام عناصر طراحی به شکل جداگانه اعمال شده است و از انتخاب مبلمان ست که همه قطعات آن به یک شکل هستند، بپرهیزید. قطعات مبلمان راهی عالی برای سبک پردازی اتاق هستند و در هنگام تلاش برای دستیابی به این سبک، هیچ چیز نباید خیلی هماهنگ باشد. اشکال هندسی در آوانگارد حرف اول را می زنند. آن ها می توانند در هنگام انتخاب مبلمان و سایر عناصر طراح، الهام بخش شما باشند. آوانگارد مبل هایی با شکل منحصر به فرد مانند مبل لودویگ یا گرتا را ترجیح می دهد. این سبک در کنار قطعات کلاسیک قدیمی نیز عالی به نظر می رسد.
تمایز بین رنگ ها در سبک آوانگارد
در طراحی داخلی آوانگارد، همه عناصر رنگی خود را در یک رنگ استفاده نکنید. شما می توانید با پالت های تک رنگ کار کنید اما بهتر است آن ها را با یکدیگر ترکیب کنید. آنچه مهم است تمایز بین رنگ ها است. عناصر طراحی آوانگارد، باید دارای رنگ ها، شکل ها و اندازه های مختلف باشند و یک مجموعه هنری رنگارنگ را به نمایش بگذارند.
ایجاد یک ظاهر زیبا در زیبایی آوانگارد
عنصر غیرمنتظره در یک اتاق، می تواند تکه کوچکی از ناهماهنگی غیرمنتظره اما قابل تقدیر باشد. در سبک آوانگارد، لازم نیست همه چیز کامل باشد. یک چیز غیرمنتظره، کلید اضافه کردن شخصیت به خانه شما است. ترکیب ژانرهای مختلف و ایجاد یک ظاهر زیبا اما شاید نامتعارف، چیزی است که آوانگارد می خواهد باشد.
